Rozdział 31

Tak szczerze mówiąc to ja i Trish nie widzieliśmy jeszcze nigdy rodziców Austina, Dez tylko ich znał, i widywał się z nimi gdy przesiadywał u blondyna. Kiedy my byłyśmy do domu chłopaka, nigdy nie było jego rodziców.

Byłyśmy więc bardzo ciekawe, jacy oni są.

Rudzielec czasem nam opowiadał o nich,  przedstawiam nam ich jako dwie bardzo miłe, uprzejme i życzliwe osoby o blond włosach.

Kiedy doszliśmy do domu naszego przyjaciela, Dez szybko i energicznie zadzwonił dzwonkiem do drzwi.

Po paru chwilach, drzwi otworzyła nam wysoka kobieta.

- Witaj Dez, a wy pewnie jesteś Ally i Trish, wchodźcie szybko do środka. – powiedziała radośnie, po czym zaprowadziła nas do salonu. W fotelu siedział jakiś pan, podejrzewałam, że to z pewnością ojciec Austina.

Kiedy nas zobaczył wstał prędko po czym również się z nami przywitał.

- Witajcie, zapraszamy, rozgośćcie się. – rzucił po czym wskazał na wielką białą skórzaną sofę.

My posłusznie usiedliśmy i nim zdążyliśmy cokolwiek powiedzieć, pani Moon zaczęła:

- Zapomniałam wam się jeszcze przedstawić dziewczynki, mam na imię Mimi, a mój mąż Mike. A tak właściwie to w jakiej sprawie tutaj przyszliście? – zapytała przyjaźnie.

- Proszę pani… – zaczął Dez.

- Bo my chcieliśmy poprosić… - kontynuowałam.

- O zgodę. - skończyła za nas Trish.

- Ale… o zgodę na co? – zapytała nieco zdziwiona Mimi.

- O zgodę na wyjazd Austina – powiedzieliśmy niemal jednocześnie trochę zdenerwowani. Baliśmy się, że rodzice blondyna go z nami nie puszczą.

- Z nami – dorzuciła Trish, po czym już ostatecznie zamilkliśmy. Czekaliśmy na odpowiedź.

- Pytaliście się już naszego syna? – zapytał Mike po kilku minutach ciszy.

- Oczywiście – odpowiedziałam z przekonaniem.

- A kiedy ma być ten wyjazd, dokąd, i na ile? – zapytała mama Austina. Ożywieni tym pytaniem opowiedzieliśmy jej wszystko o wyjeździe.

Kiedy skończyliśmy, znowu między nami zapanowało milczenie. Nie rozumiem, czy to było konieczne przed każdą ich wypowiedzią? No cóż, najwidoczniej zawsze muszą budować wielkie napięcie.

W końcu się odezwali:

- Uważam, ze to dobry pomysł, Austin powinien sobie przypomnieć najbliższych przyjaciół i się rozerwać, mam nadzieję, że się tam czymś z nim zajmiecie, a nie tylko będziecie siedzieć w pokojach. – powiedziała blondwłosa kobieta.

- Tak, również jestem tego zdania, a więc, zgadzamy się. – dodał z uśmiechem jej mąż.

Usatysfakcjonowani z ich odpowiedzi pożegnaliśmy się z nimi i każdy z nas ruszył do swoich domów.

Przez całą drogę myślałam o Austinie.

W sumie to sama nie wiedziałam, czy wolałabym, żeby wszystko pamiętał, czy raczej nie…

Tą chwilę zadumy przerwał mi… mój tata?

Dziwne, przecież jego prawie nigdy nie ma w domu, albo śpi i nie wie co się ze mną dzieje..

- Ally, o co chodzi? – zapytał się z… troską, tak chyba to była troska, nieco się z tego powodu ucieszyłam, pierwszy raz zobaczyłam, że mój tata się mną przejmuje.

- O nic, a co? – zapytałam zdziwiona.

- No bo stoisz przed furtką od godziny wpatrując się w jeden punkt na drzwiach i się nie ruszasz, nawet mrugałaś strasznie wolno.

- Aaa, to to nic, tylko się zamyśliłam… tato, pojutrze wyjeżdżam z moimi przyjaciółmi do wujka, na wieś, na tydzień. – rzuciłam, nie za bardzo ciekawa na reakcję taty.

- No dobrze, ale pytałaś się go?

- Tak tato – powiedziałam z ironią w głosie.

- To dobrze, tylko pamiętaj, żeby się ze mną pożegnać. – powiedział z uśmiechem. – No i wchodź już do środka, chyba, że masz zamiar rozmyślać na dworze kolejną godzinę – rzucił i spojrzał się na mnie znacząco.

- Jednak wolę już się położyć spać, bo jestem nieco zmęczona. – odpowiedziałam po czym weszłam do domu i ruszyłam w stronę mojego pokoju.

Kiedy już w nim byłam, wzięłam swoją piżamę i ruszyłam w kierunku łazienki, gdzie się wymyłam i przebrałam do snu.

Następnie położyłam się na łóżku i zasnęłam z myślą, że jutro wychodzi Austin ze szpitala…

   ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Siemanko! Napisałam dzisiaj ten rozdział, ale jest straaasznie nudny

Nic się w nim nie dzieje, przepraszam was za to baaardzo.

Mam nadzieję, że kolejny już taki nie będzie, ale sama nie wiem jak to wyjdzie... muszę zrobić jakieś wprowadzenie do mojego planu xD  mam nadzieje, że będziecie cierpliwi, i będziecie czekać na kolejny rozdział ;D

                                Buziaki, Paa <3  ;*****

~Refive