Rozdział 23

Ally

O dziwo, nie śniło mi się nic specjalnego, po prostu spałam. Rano obudziły mnie promienie słońca przedzierające się przez niezasłonięte żaluzje. Zorientowałam się, że jest już dziewiąta, co oznacza, że do otwarcia przyjmowania wizyt w szpitalu pozostało jeszcze pół godziny. Zeszłam na dół i spokojnie otworzyłam lodówkę. Chwyciłam w dłoń jogurt i zaczęłam go jeść.

Po śniadaniu wyszłam z powrotem do swojego pokoju i postanowiłam się ubrać. Zauważyłam telefon, a dokładniej diodę, która oznaczała nadejście SMS-a. Sprawdziłam, co też ciekawego dostałam. Okazało się, że to wiadomość od Deza, w której pytał, czy nie widziałam Trish. Odpisałam, że nie i postanowiłam zadzwonić do ciemnowłosej. Tak, jak kilka ostatnich razy, po kilku sygnałach odezwała się poczta głosowa. Co też ona robi, gdzie jest?, takie pytania nurtowały mnie, kiedy ubierałam się i przygotowywałam do wyjścia. Myślałam też o liściku od Austina. Byłam już pewna, że to on jest tym "Na zawsze Twój<3". No, czyba, że był jego kurierem, co raczej nie wydawało mi się realne. Jeszcze kilkakrotnie próbowałam połączyć się z przyjaciółką, ale za każdym razem spotykało mnie rozczarowanie. Moje zdenerwowanie narastało z każdą następną minutą. Postanowiłam uspokoić się i w związku z tym do uszu wsadziłam słuchawki i włączyłam moją ulubioną piosenkę i zaczęłam nucić wraz z wykonawcami.

Eliot

- Tak się cieszę, że mamy tego blondasa nareszcie z głowy! Ally zrozpaczona wpadnie wprost w me ramiona i wreszcie zrozumie, że to ja jestem miłością jej życia.- mówiąc to, zaglądałem do lustra w samochodzie, w którym siedziałem wraz z moją wspólniczką zbrodni- Kirą. Jest wyjątkowo ładna, ale moja Ally jest o stokroć piękniejsza.

- Nie pochlebiaj sobie. Ona nie jest aż tak głupia. Póki co, Dez jest pocieszycielem w smutkach, a tą Trish gdzieś wywiało.- odpowiedziała.

- Coś, to nie zmniejsza rozkoszy po tym, jak Austin stał się na moich oczach szaszłyczkiem.- roześmiałem się wrogo.

- Szaszły... Co?- zapytała zdegustowana Kira.

- Oj, no weeź- westchnąłem.- W końcu przebiłem go nożem!

Kira

- Szaszły... Co?- zapytałam zszokowana.

- Oj, no weeź- westchnął.- W końcu przebiłem go nożem!

- Ah, ty i te twoje żarty.

--------------------------

Wiitajcie! To ja, Kasia, również teraz będę dodawać tu posty! Cieszę się, że dziewczyny mi dały szansę...:) Dziś króciutko, ale next będzie dłuższy, POZDRAWIAM :*

~Kasia<3