Rozdział 44

*Ally Dawson*

Kiedy usiadłam na siedzeniu poczułam się dziwnie,  moje ręce niespodziewanie zaczęły się pocić. Boże, żebym nie zemdlała.
-Ally spokojnie, Dez może jest taki uhm ... - blondyn przegryzł dolną wargę, nie wiedział co powiedzieć – Szalony ale nie jest AŻ tak głupi, żeby coś mu się stało
-Serio w to wierzysz? - zapytałam cicho łkając
-Tak – odparł i mnie objął. Po chwili jednak robiło się tutaj gorąco, poczułam jak pot oblewa moje ciało. Chciałam szturchnąć Carla i poprosić go, by włączył klimatyzację jednak tak czułam się słabo, że podniesienie ręki było dla mnie wyzwaniem.
- Ally! - krzyknęła Trish, jednak nic nie odpowiedziałam bo …
Zemdlałam. Nie mam pojęcia kiedy, ale jednak. Obudziłam się gdy usłyszałam otwierane drzwi samochodu. Otworzyłam powoli oczy łapiąc kontakt ze światem. Zobaczyłam wyjmującego mnie powoli z samochodu Austina. Kiedy zobaczył, że jestem już przytomna, uśmiechnął się lekko po czym ponaglił mnie abyśmy szli zobaczyć co z Dezem. No tak… przecież to ze strachu o mojego przyjaciela nieco zasłabłam. Rozejrzałam się dookoła – Na środku malutkiego parku stało naprawdę spore drzewo, w około którego stała grupka jakichś dzieci, paru strażaków, pogotowie oraz policja.
- Co tu się stało? – podeszłam tam po chwili i zapytałam.
- Tam, na drzewie! – odpowiedziała mała dziewczynka. Razem z jej słowami mój wzrok przeniósł się we wskazane miejsce. Na drzewie siedział oczywiście nie kto inny jak Dez. Byłam zdziwiona… to nawet mało powiedziane. Skoro Dez w niewyjaśnionych okolicznościach znalazł się na drzewie, to chyba nie znaczy, że coś mu się stało. Więc dlaczego jest tutaj pogotowie, straż pożarna i policja?
-Dez! Złaź z tego cholernego drzewa! - otworzyłam szerzej oczy, nie wiedziałam, że Carl przeklina. Denerwował się, ale nigdy nie przeklinał. Po chwili do nas przyszedł rudzielec trzymając w rękach kotka, był malutki i patrzył tak niewinnie.
-Hej! Co tam? - spytał, chciałam już coś odpowiedzieć, ale nagle zrobiło mi się niedobrze i pobladłam. Zaczęło kręcić mi się w głowie i zemdlałam, ale dzięki zwinnemu refleksowi Austina, upadłam w jego ramiona.
*****
Obudziłam się w jakimś pokoju. Styl wiejski, czyli to znaczy, że dojechaliśmy na wieś.
-Ooo obudziła się moja królewna – powiedział Austin i podszedł do mnie po czym położył dłoń na mojej dłoni – Wyspana?
-Haha bardzo śmieszne – odparłam – A gdzie Dez i Trish?
-Poszli pokąpać się w jeziorze. Mi jednak się nie chciało, wolałem wiedzieć czy nic ci nie jest powiedział i uśmiechnął się, zawsze hipnotyzowały mnie te jego oczy, ciepłe i czekoladowe oczy które patrzyły się na mnie.
-Czyli martwiłeś się o mnie? - gdy spytałam się chłopak przytaknął – Aww to słodkie Austin – przytuliłam się go. Boże jaki on jest kochany! Chłopak niespodziewanie się przybliżył i to nawet bardzo, wiedziałam co mu po tym łbie siedzi. Kiedy chciał mnie pocałować, odwróciłam głowę, przez to blondyn dał mi całusa ... w policzek. Co mi odbiło? Dlaczego się tym tak zdenerwowałam? Pff przecież istnieje pocałunek przyjacielski? A może nie. 
- Jesteś głodna? - wyszeptał mi do ucha, przez co poczułam prąd podniecenia. Zaraz co?! Przecież nie mogę się w nim zakochać! Cholera! 
- Nieee jak na razie nie - odparłam - A mogę z wami iść popływać? 

- Nie. To znaczy odpoczywaj Ally jutro idziemy do lasu – powiedział Austin po czym opuścił pokój a ja opadłam na poduszkę. Co za pokręcony dzień – pomyślałam.

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●Witajcie tym razem piszę ja _ Unpredictable _ Refive pomagała mi też. Mam nadzieje, że rozdział wam się podoba <3

Kocham was i proszę komentujcie ♥